آئین مستان

ای کاش حرم بودم و مهمان تو بودم

مهمان تو و سفره احسان تو بودم

یک عمر گذشت و سر و سامان نگرفتم

ای کاش فقط بی‏سر و سامان تو بودم

تا چشم گشودم به دلم مهر تو افتاد

زآن روز چو آهوی بیابان تو بودم

طوفان عجیبی است غم عاشقی تو

چون موج اسیر تو و طوفان تو بودم

ای گنبد تو عشق ، من خسته دل ای کاش

چون کفتر پر بسته ایوان تو بودم

یک پنجره فولاد دلم تنگ تو آقاست 

ای کاش ز  زوار خراسان تو بودم

شاعر:مهدی صفی یاری

لطف شما همیشگی و بی‌نهایت است

مانده‌ام که چرا یک دهه نامش کرامت است؟

شد نیت همیشه‌ی من مشهدالرضا

بالاترین عذاب من، این ترک نیت است

کار نگاه خادمتان کیمیاگری‌ست

دنیا طلب نمودن ما هم جسارت است

میلی نمی‌کنم به عبادات بی‌حساب

تا دوره‌گردی حرم تو عبادت است

سلطان شمائی و دل ما فخر می‌کند

از اینکه در حوالی خاک تو رعیت است

شاعر:سراج

به گوش دل ندا آمد، كه يار دلربا آمد

به درد ما دوا آمد، رضا آمد، رضا آمد

خدا داد آنچه را وعده،‌ بشد در ماه ذيقعده

كه آمد بهترين بنده، رضا آمد، رضا آمد

ببايد مفرشي از نور، ز تار گيسوان حور

كه آمد قبلة منظور، رضا آمد، رضا آمد

فروغ زهرة زهرا، ز «نجمه» تافت بر دنيا

كه خورشيد جهان آرا، رضا آمد، رضا آمد

زمين رفت و بهشت آمد، كه زيبا جاي زشت آمد

گل مينو سرشت آمد، رضا آمد، رضا آمد

چو عيسي مي‌كند احيا، چو موسي بايد بيضا

ز نسل حيدر و زهرا، رضا آمد، رضا آمد

به دانش، تالي حيدر، به عصمت، وارث مادر

ولايش عين پيغمبر، رضا آمد، رضا آمد

پناه انس و جان است اين، امام مهربان است اين

شفيع شيعيان است اين، رضا آمد، رضا آمد

دیوان حسان

همچون نسیم صبح و سحرگاه می‌رود

هر کس میان صحن حرم راه می‌رود

از هر چه غصه دارد و غم می‌شود ر‌ها

هر سائلی به خدمت این شاه می‌رود

وقتی فرشته‌های حرم بال می‌زنند

از سینه‌های شعله زده آه می‌رود

اینجا بهشت روی زمین فرشته هاست

از کوی تو فرشته به اکراه می‌رود

خورشید در طواف حرم، وه! چه دیدنیست

هر شب به پای بوسی آن ماه می‌رود

باب الجواد راه ورودی به قلب توست

حاجت رواست هرکه از این راه می‌رود

شاعر:فاطمه نالی زاده

عاشقت شد از ابتدا این قدر

دوست دارد تو را خدا این قدر

بغلِ کعبه هم به جان خودت

ما نگفتیم ربنا این قدر

بی سبب نیست شهرت آهو

آن قدر گریه کرد تا این قدر

حرمت می رسیم زود به زود

دل نبرده کسی ز ما این قدر

چقَدَر عاشق خودت شده ای

جلوی آینه نیا این قدر

کربلا رفتم و نجف رفتم

من ندیدم برو بیا این قدر

از خدا هم سرت شلوغ تر است

چه کسی داشته گدا این قدر

کرمت مایه خجالت ماست

کم نوشتم ولی چرا این قدر

مزد یک بار ما سه بار شماست

هیچ کس سر نزد به ما این قدر

وقت مردن بیا کنارم باش

ظرف ما را مکن طلا این قدر

کربلای مرا به تو دادند

پس اذیت نکن مرا این قدر

این که عاشق شما شده ایم

کار ما بود یا شما این قدر

علی اکبر لطیفیان